روز هایی که گذشت ...

تو دلم انگاری رخت می شورن چراش را هم نمی دونم  حوصله ام نابوده  اکانت اجتماعی تمام ادم های رفته زندگی ام را چک می کنم  پیش دکتر ش اون هفته رفتم های های گریه کردم تهش بهم گفت مثلا ادم به تو چی بگه ..خودت مثلا باسوادی اینم وضعیت وکیل جامعه .. بعدم من اشکام جمع کردم و زدم بیرون .. الان فقط خالی ام بهش گفتم احساس میکنم ناکافی ام ..احساس می کنم دوست داشتنی نیستم ... گفتم اقای دکتر بیام دوباره ..گفت نه ...برو به داشته ها نگاه کن  من هرچی نگاه میکنم خالی ام  مثل امشب که دلم می خواهد یکی تو دنیا پیام بده و فقط بگه بین فلانی من هستم ... اما قسمت نمیشه ... تو دلم رخت می شورن ..یه وقت هایی میگم کاش گذاشته بودم میم بیاد حتی هموم هر چند ماه یه بار بهتر این وضعیت نبود .. خیلی خالی ام از همه چیز  ادم ها وقتی می فهمن یه بار جدا شدم انگار جذام دارم ... مامان میگه از شغلت می ترسن ...من اخه چه ترسی دارم ...چه می دونم ... روز هایی که گذشت ......

احساس بخشنده بودن ام از دست داده ام  عملا دادخواست و لایحه پرونده را برای همکارم می نویسم چون توانش را نداره اما پرونده اون هست قبلا به سادگی این کار را برای همه می کردم . الان این پسره که مال یه شهر دیگه است صرفا یه پرونده مشترک داشتیم هی زنگ میزنه سوال می پرسه حقیقت دلم نمی خواهد جواب دهم  یعنی معتقدم خوب برو بخون یادبگیر ساده ترین اش اینه که زنگ بزنی بپرسی بعدهم ما صنمی نداریم که تو از من هی می پرسی !  خسیس شدم انگار  ژل لب تزریق کردم .  احساس عدم رضایت مرا خواهد کشت  روز هایی که گذشت ......

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">

روز هایی که گذشت ......

صبح یه دادگاه مهم داشتم از اون دادگاه ها که هر وکیلی می‌توانست با نمدش یه کلاه معروفیت درست کنه ...اما بی سر و صدا رفتم اومدم قسمت دردناک اش این بود که حق الوکاله همکارم که وکیل معروف پرونده بود ده برابر من بود و کار خاصی هم نکرد ..از کلاس گذاشتن همکارهام خسته ام قشر ما یه جوری که همه خاطرات خفن از پرونده های خفن تعریف میکنن که به نظرم بالای ۹۰ درصد دروغ میگن  عصر یه تماس عجیب از همکاری داشتم که چرا تو اون پرونده استعفا دادیم وکیل یکی از متهمین پرونده بود ... این وسط ها های های گریه کردم ...من به اون قاتل هایی فکر کردم که قاتل نیستن و قتل گردن میگیرن اگه الان کسی بیاد این کار ازم بخواهد قبول میکنم..من جرات مرگ خودخواسته ندارم ولی هرچی زور میزنم زندگی ام هیچی نداره  حتی این دویدن برام مهم نیست ...پول و پرونده و دانشگاه هرچیزی برام اهمیت ندارد  همه کار کردن ام واسه اینه خدا دست جلو کسی دراز نکنه  که این جماعت نابودم کردن روز هایی که گذشت ......

کارم که تمام شد زنگ زدم الف گفت بیا خورشت کرفس دارم میپزم گفتم دوست پسرت می اد می خوره ..خندید..خندیدم در ظاهر اما چرت بود خنده ام .قبلش مسیر اصفهان به بهارستان را گریه کرده بودم و رفته بودم دادگاه ..مسیر برگشت هم گریه کرده بودم ..بی صدا ..یه جوری که نمی دونم چه جوری است اشکام میریزه ..انگار بدنم قدرت تاب اوری دیگه نداره .صبحونه نخورده بودم ....رفتم یه سیب زمینی گرفتم ...رفتم تو پارک ...یه جایی که فکر می کردم هیشکی 1. 30 ظهر نمیره ..اما دو تا فنچ عاشق اومدن ...بلند شدم اومدم خونه ..ناهار دیگه نخوردم تا الان که ساعت 9 شب و معده ام تیر می کشه ولی معده ام ترش می کنه و دهانم تلخه ...اشکام داره می ریزه ..ظهر یک دفعه خوابیدم ..منی که هیچ سابقه نداره بخوابم از ساعت پنج تا الان فقط زل زده بودم به لب تاب به زور یه تجدید نظر نوشتم ...احساس تهی بودن دارم ظهر به الف گفتم واقعا به زور روی پاهام بند هستم ..زنگ زدم یه جای نوبت گرفتم واسه 23 بهمن ..انگار صد سال دیگه است این 23 بهمن ..این ها می نویسم که بلکه ذهن ام سبک شه ... نمی دونم شاید همه این حال بدم مال نزدیکی 8 دی باشه .. روز هایی که گذشت ......

روز هایی که گذشت ......

روز هایی که گذشت ......

روز هایی که گذشت ......

بچه تر که بودم می فهمیدم از چیدن سفره هفت سین بدش میاد و من عاشق سفره هفت سین بودم با اصرار من سفره چیده میشه تا کم کم فهمیدم متنفره ...متنفر شدم بیخیال شدم ...مثل الانی که سفره هفت سین نمی‌چیدیم و بتهم قهریم

روز هایی که گذشت ......